Günün eşref saatlerindeyim şimdi, Gün hüznüne eşlik ediyor yüreğim hüzün yazıyor yine, Yüreğim gitmelere ağıt yakıyor , Paramparça olmuş hayallere ,gün görmemiş yetimin ahı düşüyor yine. Avuç açar duaya muhtaç bu can, Dünden daha güzel olacak beklentisine inanıyor , Bir umut doğar belki bu cana kim bilir, Sızar bir ışık çatlaklardan, canımın en yaralı köşelerine, Bir dua vurur belki, baharda bu cana, Ah ne diyeyim ki ben , zaman bir gelip geçse, Gelip gitse dinse bu acılar bu canda artık. Hani Dosyalar karışır sapa sağlam hastalar öleceğini sanır, Doktor hata yaptık özür dileriz derya, Ne bileyim işte umut fakirin ekmeği olmuş. Dün çocukluğumu gördüm rüyamda yine, Bu gün; Yetişkinliğimin doğum sancısındayım Gecenin kaçı bilmiyorum Bilmiyorum bu gece neden bu kadar uzun Sabaha çıkar mıyım onu da bilmiyorum . Bir Allaha sığındım Dualara nasıl ihtiyacım olduğunu anlatıyorum gecenin sahibine. Zabıt misali hastalık yüreğimi zindana atmaya hazır Bedenim sancının kıskacında , Sonbaharı görmem bu gidişle . Yine yaprak döküyorum sanki eylülde, Adını ben koymuyorum ki siz koydunuz virüs diye. Kaburgamın altından ciğerlerimi koparıp giriyorsun. Ölüm göbek bağını dön dolaş bana gel diyorsun yine. Etme . Can olup beni bende buluyorsun... Az kaldı dayan diyorsun. Birazdan öldüreceğim seni etme. Etimden, kanından, canımdan beslemedim ki seni ben. Başkasından ödünç aldım seni . Umudum hiç bitmedi ki, Umudum bittiğinde ,Ömür teslim olur ölüme... Dünyanın tüm kederini omzuzlarıma yüklemişler sanki, Canıma yapışmışsın gençliğimin tam orta yerinde yakaladın beni virüs. Yırtık cebimden düşen ahhlar umudumu parçalıyor..! Ve ben tutunmaya kalktıkça umuda, Sen arka bahçede isimsiz mezarlar kazıyorsun..!!!!
