Kimine göre boş bir yaşamdı onlara sunulan.Yadırganan, Horlanan, Dünyanın neşesinden uzak, Mevsimlerden habersiz. Çiçeksiz,Bahçesiz, Hayatın hoyrat kollarında. Sevgisiz, Şefkatsiz, Hatta zalim üvey bir babayı andıran. Ve sırtlarına yüklenen ağır yük ve sorumluluklar. Hiç medet ummadan yaşamdan. Hatta an oldu koynunda umudu emziren, Ötelenmiş, Örselenmiş ömürlerinden, Geriye kalan sadece Acılarla dolu bomboş bir yaşam. Oysa. Ana dedik, yar dedik, eş dedik, abla dedik, bacı dedik, hala dedik, teyze dedik, kardeş dedik, Cennet ayaklarının altındadır dedi hadis Seversen yarin, Sevmezsen kara sevdalın olur dedi Aşık Veysel Uğruna şiirler dizildi. Şarklar yazıldı. Filmler diziler vs. Bütün güzellikler yakıştırıldı. Hatta dünyanın yarısını kadınlar oluşturuyor. Diğer yarısını da onlar doğuruyor bunu da biliyoruz denildi. Ama. Allah yarattı demeden; Eziyet ettik, kırdık, yokluk içinde bıraktık. Bitmedi öldürdük. Hayvan mısınız diyeceğim. Hayvanlara ayıp olacak. Çünkü onlar dişilerine bunları yapmazlar. O zaman neyiz biz. İnanın adını koyamadığım bir mahlukmuşuz. Her şeyimiz şatafatlı ama insan olmayı beceremiyoruz maalesef. Sonrada neymiş Dünya Kadınlar Günüymüş. Gün yüzü gösterdiniz mi ki böyle bir günden bahsediyorsunuz. Ayrıca sevginin de günü olmaz. Sevgi bir gün değil her gün olmalı diyor. Saygılar sunuyor ve şunu ilave ediyorum. Kadınlar Zenginliktir. Onları Harcayıp Tolumu Ve Dünyanızı Sefilleştirmeyin
