Ayrılık, bir tufan misali değdi yazgımıza,
Bize biçilen ömre ait değildik,
Kaçak yolcusuyduk korsan hayatların,
Sonrasında cellatı oldunuz hayatımızın
Koca bir şehrin hüznünü taşır, yüreğimizdeki bulutlar
Anladınızmı bayım.!!
Yıkılmak değil mesele,
Ayağa kalkıp, sırtımızı dayayacağımız duvar kalmadı..!!
Sekerek geçiyoruz sokağınızdan
Boğazından kesilirken köhne bi yerde tecavüze uğrarken
Siz oyun mu sanıyorsunuz.
Düşe kalka yürüyordum bıçak sırtı gecelere yasladık başımızı yasa gebe sabahlara uyandık
Oysa sığınacak bir saçağın telaşındaydı ömrümüz..!
Mutlu olmayı deneyeceğim ama
Emektar acılarım var işte
Karardım
Tükendim
Kırıldı, ne varsa içimde yarına dair,
Yoruldu ömrüm,
Hasadını başka bahara ertelemekten.
Keskin bir bıçakmışım meğer,
Tükendim kendimi bilemekten..!!
Ben bitirirken sabaha dair umudumu
Hangi felakete açacağım yine gözlerimi.?
Hangi acı sıçrayacak yataktan.?
Göğsüme düşen kan kime ait?
Ölüm kokuyor her yanımız,
Anlamıyordun
Anlamadın hiç..!!
Olmuyor be
Doluya koysam deniz devriliyor
Boşa koysam
Yusuf’un kör kuysu
Gelsen
Sahi
Hangi günahını? bende temize çekeceksin yine
Bana gelene kadar
Kaç tane öfke birikmişti yüreğinde.?
Kaç cinayet planı vardı elinde.?
Söylesene;
benden aldığın intikamın,
Asıl sahibi kimdi.?.!! Uyarı tabelaları asılmalı
Cellatların geçtiği yerlere..
Sahi neydi bana öfken ne ettiysem sevdiremedim kendimi
Üvey sevdandım biliyorum üvey kaldım
Gitmek düşer payıma Yarama, elin değdi ya senin
Yüz yıl kanasam da, sitem etmem artık.!!
Bir suç aletini taşır gibi, taşıyorum seni alın yazımda
Yakalanmamak adına, kırk kılığa girdiğini unutamam..!!
Say ki ben vuruldum ömrümün topuğundan..
Say ki ben anlamadım
Say ki ben idim cahil olan.!!
Peki, ya sen?.!
Kimden? Kalma bu öfken bayım...
